سال باد - بیست

از هشتاد و هشت، تنها چند تار ِ موی سپید ماند؛ از تو، خاطره و اشک و یادگاری...

* و این‌جوری شد که دختری امروز توی یک‌تکه کاغذ، نوشته بود «سال بد، سال باد»، و وقتی داشت تعریف می‌کرد، من این‌ها را می‌نوشتم.