در هر شعری، یکی دل‌تنگ می‌شود؛ تو آن آدم ِ دل‌تنگ باش، وگرنه باید بروی، تا بهانه‌ی شعری باشی، لذّت سیگاری، دلیل قطره‌ی اشکی مثلا. آدمی خیالی، با همین کارکردهای مختصر.
skip to main |
skip to sidebar
ایلعازر، از اهالی بیت عنیا، تنها برای بهار این سطرها را سیاه میکرد. اکنون که تابستان رسیده است، حیات دوبارهی ایلعازر به «انتظار» پیش میرود؛ اما بهیقین این آخرین ِ نوشتهها خواهد بود.
بیست و هشت جولای
سرزمین پریشان
مثلن:
- آرماگدون (72)
- آواز طولانی جنوب (20)
- ابراهیم (62)
- از قاب عکس قدیمی (33)
- اندوه لواسانات و حومه (91)
- دیدنها (10)
- رسم ِ خط (88)
- روایت ِ لوقا (151)
- روزنامهی مغموم (65)
- سونات (16)
- شدن (6)
- شنیدنها (10)
- فغانی (107)
- کام (18)
- کرامات (51)
- گفتنها (10)
- نانوایی (8)
- نوشتن‌ها (10)
- یونس و ماهی (68)
بايگانی وبلاگ
-
▼
2009
(87)
-
▼
اکتبر
(20)
- گفتنها از تو - ده
- گفتنها از تو - نُه
- گفتنها از تو - هشت
- گفتنها از تو - هفت
- گفتنها از تو - شش
- گفتنها از تو - پنج
- گفتنها از تو - چهار
- گفتنها از تو - سه
- گفتنها از تو - دو
- گفتنها از تو - یک
- نوشتن‌ها از تو – ده
- نوشتن‌ها از تو – نُه
- نوشتن‌ها از تو – هشت
- نوشتن‌ها از تو – هفت
- نوشتن‌ها از تو – شش
- نوشتن‌ها از تو – پنج
- نوشتن‌ها از تو – چهار
- نوشتن‌ها از تو – سه
- نوشتن‌ها از تو – دو
- نوشتن‌ها از تو – یک
-
▼
اکتبر
(20)