«چیزی خوردی؟ .. این‌جوری معده‌ات باز داغون می‌شه‌ها! از من گفتن..»
skip to main |
skip to sidebar
ایلعازر، از اهالی بیت عنیا، تنها برای بهار این سطرها را سیاه می‌کرد. اکنون که تابستان رسیده است، حیات دوباره‌ی ایلعازر به «انتظار» پیش می‌رود؛ اما به‌یقین این آخرین ِ نوشته‌ها خواهد بود.
بیست و هشت جولای
سرزمین پریشان
مثلن:
- آرماگدون (72)
- آواز طولانی جنوب (20)
- ابراهیم (62)
- از قاب عکس قدیمی (33)
- اندوه لواسانات و حومه (91)
- دیدن‌ها (10)
- رسم ِ خط (88)
- روایت ِ لوقا (151)
- روزنامه‌ی مغموم (65)
- سونات (16)
- شدن (6)
- شنیدن‌ها (10)
- فغانی (107)
- کام (18)
- کرامات (51)
- گفتن‌ها (10)
- نانوایی (8)
- نوشتن‌ها (10)
- یونس و ماهی (68)
بايگانی وبلاگ
-
▼
2010
(224)
-
▼
آوریل
(42)
- و فاصله هارپ را آفرید
- نینوا
- لطفا با من آشتی باش
- در آرزوی محال - دو
- در آرزوی محال - یک
- آخ اگه بارون بزنه..
- کجایی دختر کفشقرمزی...
- بیداد - دو
- روزنامه‌ی مغموم
- یک عاشقانه‌ی آرام - دو
- شما ببین بلیط دست کیه
- یقین
- اسماعیل
- در خیابانها با سایهات راه می‌رود
- جهان اندوه
- یک عاشقانه‌ی آرام - یک
- عشق است
- به حرفش گوش کن یارب
- داریم از کی حرف میزنیم؟
- ما بسیاریم
- تو
- تنها
- آخ...
- در آسمان خبری نیست - ده
- در آسمان خبری نیست - نُه
- در آسمان خبری نیست - هشت
- در آسمان خبری نیست - هفت
- در آسمان خبری نیست - شش
- در آسمان خبری نیست - پنج
- در آسمان خبری نیست - چهار
- در آسمان خبری نیست - سه
- در آسمان خبری نیست - دو
- در آسمان خبری نیست - یک
- آخشیگان - خاک
- آخشیگان - آتش
- آخشیگان - باد
- آخشیگان - آب
- دروغ سیزده - پنج
- دروغ سیزده - چهار
- دروغ سیزده - سه
- دروغ سیزده - دو
- دروغ سیزده - یک
-
▼
آوریل
(42)